Ni Ma.Esperanza Matea Sunshine E. Teodoro
Makulimlim ang langit parang puso kong puno ng galit.
Ang bawat patak ng ulan ay luha sa aking mga mata
Luha ng lungkot,sakit at pananabik
Balutin mo ng lamig ang pusong nagiisa
at nawalan na ng pag-asa.
Sige ulan bumuhos ka pa!
Pakiusap lunurin mo ang aking sinisinta
hanggang siya ay mawalan ng hininga
upang kanyang mabatid
ang lalim ng sakit
na idinulot nya sa akin.
Mag-subscribe sa:
I-post ang Mga Komento (Atom)
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento